طبق این تصاویر، کاروان خودروهای نظامی آذربایجان در حال عبور از جاده آسفالته از طریق روستاهای ذوالفقارلی، آلمالیق و قامیشلی بوده و در حال حرکت به سمت مرز ارمنستان است. در طول راه، سربازان، خانه ها و مدارس را نشان می‌دهند که توسط اشغالگران تخریب و ویران شده است. یکی از سربازان از پشت صحنه می گوید: “این جاده از آن طرف به گویچه می رود …”
هنگام تأسیس جمهوری دموکراتیک آذربایجان، منطقه گویچه بخشی از سرزمین تاریخی آذربایجان بود. در سالهای ۱۹۱۸-۱۹۲۰، سرزمین جمهوری دموکراتیک آذربایجان ۱۱۴ هزار کیلومتر مربع بود. امپراتوری جدید بلشویک روسیه، که از سال ۱۹۲۰ جمهوری دموکراتیک آذربایجان را اشغال کرد، زنگه‌زور، گویچه، شرور، دره‌لَه‌ییز و دیلیجان را که خاک آذربایجان هستند به طور غیرقانونی به ارمنستان واگذار کرد.
منطقه گویچه یک منطقه تاریخی در قلمرو آذربایجان غربی (جمهوری ارمنستان فعلی)، در حوالی دریاچه گویچه است. منطقه گویچه تا سال ۱۹۸۸ یکی از مناطقی بود که آذربایجانی ها به طور گسترده در آن زندگی می کردند. در سال ۱۸۴۷-۱۸۲۸ منطقه ای از خانات ایروان بود.
این منطقه مساحت زیادی را در امتداد ساحل دریاچه گویچه پوشش می دهد. این سرزمین قبل از الحاقش توسط جنگ به روسیه، بخشی از خانات ایروان و بعداً استان ایروان بود. هنگام منطقه بندی ارمنستان در دوران اتحاد جماهیر شوروی، منطقه گویچه به طور مصنوعی به پنج منطقه اداری تقسیم شد: منطقه چَمبَرَک، منطقه باسارکِچر، منطقه آشاغی قارانلیق، منطقه کَوَر و منطقه یِلِن‌اوفکا.
جمعیت منطقه گویچه که دارای مراتع وسیع است، عمدتاً به کشاورزی، دامداری، زنبورداری، باغداری، قالیبافی و ماهیگیری مشغول بودند. گویچه را یکی از گهواره های هنر آشیق آذربایجان می دانند. این منطقه به تاریخ ادبیات و فرهنگ آذربایجان استادان مشهور موسیقی مانند آشیق آلی (علی)، آشیق علی‌عسگر، شاعر ممدحسین، آشیق اسد و آشیق قربان را داده است.
