لی اروین 25 ساله که تابستان گذشته به تراکتورسازی تبریز پیوست، اما در این تیم ایرانی زیاد دوام نیاورد، در گفت‌وگو با نشریه «دیلی‌رکورد» اسکاتلند گفت: زندگی در ایران برای من عذاب و شکنجه بود! من هرگز در زندان نبوده‌ام، اما با بازی در ایران حس زندانی بودن به من دست داد. من بیشتر طول روز را در اتاقم در هتل سپری می‌کردم و زندگی کاملاً متفاوتی از چیزی را که قبلاً داشتم، در ایران تجربه کردم. من به ایران رفتم و سعی کردم خودم را با شرایط وفق دهم، اما جواب نداد.
وی افزود: گاهی اوقات شما نیاز به این دارید که یک شانسی به خود بدهید، برای همین وقتی برای تیم کیلمارناک بازی می‌کردم، تصمیم به رفتن به ایران گرفتم. اکنون تمام تمرکزم را برای بازگشت به میادین فوتبال گذاشته‌ام. می‌خواهم اوضاع را درست کنم و از فوتبال بازی کردن لذت ببرم. زندگی من حالا متفاوت است. من یک پدر هستم و زندگی در ایران به من کمک کرد تا نگاهی دقیق‌تر به زندگی و دوران حرفه‌ای‌ام داشته باشم. در یک سال گذشته من رشد زیادی کرده‌ام.
او تصریح کرد: در کشوری همچون ایران خیلی چیزها علیه بازیکنان خارجی پیش می‌رود و خیلی از تجربیات تنها باعث قوی‌تر شدن‌شان می‌شود. من حالا به لحاظ روحی و روانی قوی‌تر هستم. در مورد باشگاه تراکتورسازی بد صحبت نمی‌کنم، تنها منظورم فرهنگ متفاوت ایران است، و تنها چیزی که از آن لذت بردم هواداران تراکتورسازی بودند که رفتار فوق‌العاده‌ای با من داشتند. منظور من سبک زندگی در ایران است که دنیایی کاملاً جدید بود و نتوانستم با آن وفق پیدا کنم.
اورین 25 ساله ادامه داد: می‌خواستم دخترم را با خودم به ایران ببرم، اما این اجازه را به من ندادند! ترکیبی از این مسائل شرایط را برای کار در ایران سخت می‌کرد. مشکل زبانی هم وحشتناک بود، اما من استوکس را هم در کنارم در تراکتورسازی داشتم. او یکی از سه بازیکن تیم بود که انگلیسی صحبت می‌کرد. اگر آنتونی استوکس در تراکتورسازی نبود یک هفته هم در آنجا دوام نمی‌آوردم.
