اسکندر عابدینی روز جمعه در گفت‌وگو با ایرنا با اشاره به اینکه ۵۲ درصد از شهرستان مانیشان را معادن پوشانده است، گفت: «مهمترین چیزی که با وجود استقرار این معادن مطرح است، عدم استفاده از ظرفیت آنها به نفع خود منطقه است.»
رئیس شورای اسلامی استان زنجان با بیان اینکه برخلاف اینکه باید یک درصد از عایدی فروش این معادن برای جبران خسارت وارده به منطقه هزینه شود، اما تاکنون این امر محقق نشده است، گفت: «متاسفانه فقط تخریب و آلودگی محیط زیست عاید ساکنین این مناطق شده است.»
عابدینی با بیان اینکه همه ۴۸ معدن شهرستان مانیشان در روستاها واقع است، گفت: «یکی از مطالبات ما از مسئولان توجه بیشتر به این مناطق در ارتباط با تخصیص سهمیه یک درصد فروش مواد معدنی است.»
او افزود: «از دیگر موضوعاتی که انتظار داریم مسئولان توجه ویژه به آن داشته باشند، برطرف کردن آلایندگی معدن توزلار است.»
لازم به ذکر است، علاوه بر ۴۸ معدن فعال، معدن «سرب و روی انگوران» نیز که بزرگترین معدن سرب و روی خاورمیانه محسوب می شود در مانیشان قرار دارد که بیش از ۷۰ سال است توسط حکومت ایران استخراج و استحصالات آن به استانهای فارس نشین مرکز کشور ارسال می شود و مردم منطقه نیز از فقر، بیکاری و محرومیت رنج می برند.
پیشتر منصور ملکی‌نژاد، شهردار سابق شهرستان مانیشان، در اعتراض به تاراج ۷۰ ساله «معدن سرب و روی انگوران» گفت: «با اینکه منطقه، هفتمین معدن سرب و روی جهان و اولین معدن سرب و روی خاورمیانه را در دل خود جای داده است، اما مبالغ حاصل از ارزش‌افزوده این شرکت‌ها نصیب شهرداری‌های کرمان و اصفهان می‌شود و به عبارتی مردم محروم مانیشان، سرشان بی‌کلاه می‌ماند.»
در آذرماه ۱۴۰۰ نیز اسکندر عابدینی رئیس شورای استان زنجان با انتقاد از غارت معادن استان زنجان توسط مرکزنشینان گفت: «تاکنون ریالی از محل عواید ناشی از فروش معادن شهرستان مانیشان برای عمران و آبادانی این منطقه هزینه نشده است.»
در دیماه ۱۴۰۰ جلیل جزونقی فرماندار مانیشان در گفتگو با فارس با بیان اینکه «درحال حاضر ۲۴۰ کیلومتر از راه‌های روستایی این منطقه خاکی است» خواستار پرداخت شدن سهم منطقه از معادن شد.
