دو پژوهشگر اصلی این تحقیقات پروفسور جوزف تی. وو و همکارش دکتر کتی لانگ هستند. پروفسور وو متخصص مدل‌سازی آماری بیماری‌ها است و سال‌هاست در زمینه شیوع آنفلوانزا تحقیق می‌کند.

دانشگاه دولتی هنگ‌کنگ، در صدر بهترین دانشگاه‌های آسیا و از معبرترین دانشگاه‌ها در سطح جهان است.

نتیجه کلی تحقیقاتی که آقای وو و خانم لانگ، از حدود ۶۰ هزار بیمار در چین، تا ۱۳ فوریه/۲۴ بهمن به آن دست یافته‌اند، درصد خطرپذیری و تلفات انسانی را کم‌تر از تخمین‌های فعلی برآور می‌کند، هرچند همچنان به مراتب بیشتر از آنلفوانزای فصلی‌ست.

برای نمونه نخستین گزارش جامع چین در اواخر بهمن آمار تلفات انسانی را در ووهان حدود ۳ تا ۴ درصد تخمین می‌زد. این درصد کم‌وبیش در گزارش جامع دوم چین نیز حفظ شده بود.

خلاصه‌ای از برآورد پژوهشگران هنگ‌کنگی نشان می‌دهد که «اس‌سی‌اف‌آر» (سرواژه انگلیسی از: تلفات انسانی در مواردی که علائم بیماری در آن‌ها مشاهده شده):
در افراد ۱۵ تا ۴۴ سال نیم درصد (بین یک دهم تا ۱.۳ درصد)،
در افراد ۴۵ تا ۶۴ سال نیم درصد (بین دو دهم تا ۱.۱ درصد)،
و افراد بالای ۶۴ سال ۲.۷ درصد (بین ۱.۵ تا ۴.۷ درصد) است.

کل آمار بر پایه بیماران بالا ۱۵ سال است؛ بیماری در افراد زیر ۱۵ سال پیامدها چندانی نداشته‌است. آمار دربرگیرنده بیماران در شهر ووهان، مرکز اصلی شیوع بیماری‌ست. ویروس ممکن است در کشورهای دیگر پیامدهای دیگری در پی داشته باشد، اما این برآورد آماری و ریاضی تصویری از شیوع ویروس در بدترین مرکز آن در چین می‌دهد.

تحقیقات به‌مانند قبل حاکی‌ست که خطرپذیری در افراد سالخورده به مراتب بیشتر از میان‌سال‌ها و جوان‌ترها است. برای نمونه در کره جنوبی که آمار تلفات انسانی همچنان در حدود یک درصد است، بیماران بالای ۷۰ سال بیش از ۶۰ درصد درگذشتگان را تشکیل می‌دهند.

به همین دلیل در هفته‌های اخیر کارزارهای اجتماعی گسترده‌ای برای حفاظت از افراد سالخورده و کسانی که به بیماری‌های جانبی دچار هستند شکل گرفته، تا آن‌ها در معرض خطر قرار نگیرند. در چنین شرایطی‌ست که بر «فاصله‌گیری اجتماعی» تاکید می‌شود.

سازمان جهانی بهداشت نیز تاکید دارد در کشورهایی که جایی برای نگه‌داری بیماران ندارند، «بیماران سالخورده‌تر و کسانی که دچار بیماری‌ها و نارسایی‌های جانبی هستند، باید در اولویت قرار گیرند».