نخستین درخواست طالبان از صاحبان مغازه‌های لباس فروشی این بود که آنها باید سر مانکن‌ها را ببرند.
اداره امر به معروف در زمان طالبان دستور داد تا همه مانکن ها از ویترین مغازه ها خارج شوند یا سر آنها حذف شود.
توضیح آنها برای این دستور مبتنی بر تفسیری از قوانین اسلامی شکل گرفته که بر اساس آن مجسمه‌ها و تصاویر شکل انسان به عنوان بت مطرح می‌شود و از آنجا که بت‌پرستی ممنوع است باید نمادهای آن هم در جامعه حذف شود. با این تفسیر طالبان مانکن‌هایی که برای نمایش لباس زنانه مورد استفاده مغازه‌دارها قرار می‌گرفت، به نمادی از بت‌های قابل پرستش تغییر معنا داده بودند.
برخی از فروشندگان لباس دستور طالبان رعایت کردند اما دیگران به نوعی آن را دور زدند.
این گروه از فروشندگان می‌گفتند که پوشاندن سر مانکن بر کار آنها تاثیرگذار است و آنها نمی‌توانند لباس‌های خود را به درستی به نمایش بگذارند. از سوی دیگر تهیه مانکن برای مغازه‌دار کار پرهزینه‌ای بود و بریدن سر مانکن در واقع مصداق آسیب زدن به اموال مغازه‌دار محسوب می‌شد.
طالبان به دنبال واکنش مغازه‌دارها مجبور شد دستور خود را اصلاح کند و به صاحبان مغازه اجازه داد تا این‌بار سر مانکن‌ها را بپوشانند.
با روی کار آمدن دوباره طالبان، مراسم ازدواج از معدود فرصت‌های باقی مانده برای شکل‌گیری جمع‌های مردمی شاد هستند اما با کاهش درآمدها، برگزاری مراسم مهمانی ازدواج نیز کمتر و پیچیده‌تر شده است.
طالبان در ابتدا مدعی شدند که قوانین سختگیرانه نخستین دوره حکومت خود در اواخر دهه ۱۹۹۰ را بر جامعه معاصر افغانستان تحمیل نخواهند کرد.
اما از نیمه اوت ۲۰۲۱ و با روی کار آمدن دوباره طالبان بر سر قدرت، آنها محدودیت‌های سخت‌تری به‌ویژه بر زنان اعمال کرده‌اند.
طالبان زنان و دختران را از تحصیل بیشتر از مقطع صنف ششم منع کرده‌اند. طالبان زنان افغان را از دسترسی به اکثر مشاغل منع کرده و از آنها خواسته‌اند هنگام بیرون رفتن از خانه صورت خود را بپوشانند. حتی دسترسی به حمام عمومی و حضور در ورزشگاه‌ها نیز برای زنان قدغن شده است.
یورو نیوز
