یافته‌های نظرسنجی مرکز افکارسنجی «کیو» در ایران که آذرماه اخیر انجام شده است، نشان داد، یک سوم از پاسخگویان در صورت فراهم بودن شرایط مایل‌اند به صورت موقت یا دایم مهاجرت کنند.
به عبارتی از هر ۳ نفر، یک نفر مایل به مهاجرت بوده اند.
بر اساس همین نظر سنجی، مسائل اقتصادی انگیزه ۸۰ درصد پاسخگویان برای مهاجرت بوده است.
مهاجرت از ایران؛ اکثرا دلایل سیاسی و اجتماعی، از چرایی‌های غالب هستند. مهاجرت متخصصین و نخبگان علمی، سرمایه‌داران، ورزشکاران و نیروی جوان از ایران، بسیار مورد بحث و گاه نگران‌کننده بوده‌است.
در پایان سال ۲۰۲۰، گزارشی از شکل‌گیری موج «مهاجرت توده‌ای» در ایران منتشر شد.
در این گزارش، اعلام شد که قشرهای گوناگون مردم این کشور، جهت دستیابی به زندگی و اقتصاد امن و با ثبات‌تر در فکر خروج از ایران و سرازیر شدن به کشورهای دیگر، حتی همسایه هستند.
پیش از این دوران، نگرانی‌ها بیشتر در مورد خروج استعدادها، آموزش‌دیدگان و نخبگان از ایران بود؛ اما پس از این دوران، خواهان بودن خروج و مهاجرت از ایران، در طبقه‌های گوناگون اجتماعی، به ویژه در دهک‌های پایین اقتصادی، به سرعت گسترش یافت.
تنش بسیار در نرخ ارز، نرخ تورم، رکود شدید اقتصادی و افزایش نرخ بیکاری همراه با «ناامیدی» و «استیصال اجتماعی» از چرایی‌های غالب این رویداد هستند.
در سال ۱۳۹۹، شرایط به‌گونه‌ای بوده‌است که ورزشکاران نیز برای پناهنده‌نشدن در کشورهای خارجی، پیش از خروج، ضمانت‌های میلیاردی می‌دادند.
