این مهاجران بعد از حمله شوروی به افغانستان در سال ۱۹۷۹ و همچنین جنگ داخلی پس از آن٬ به ایران پناه آوردند. آنها برای زنده ماندن٬ در شرایط دشوار در این کشور تلاش می‌کنند.
مهاجران افغانستانی که بیشتر در شهرهای تهران، مشهد، کرج، سمنان، قزوین، قم و دیگر شهرهای ایران اقامت دارند٬ معمولاً به عنوان فروشنده٬ خیاط٬ کارگر ساختمانی، کارگر نظافت و یا در بخش حمل و نقل و نقاشی ساختمان فعالیت می‌کنند.
تعدادی از این مهاجران که در روستای قاسم آباد شهرستان ری در جنوب شرقی تهران اقامت دارند٬ با کار کردن در کوره‌های آجرپزی به زندگی خود ادامه می‌دهند. آنها بیشتر در آلونک و یا خانه های ویران زندگی کرده و ماهیانه ۴۰۰ هزار تومان (۱۲۰ لیر ترک) اجاره بها پرداخت می‌کنند.
وضعیت مهاجران افغان که در شرایط دشواری زندگی می‌کنند به دلیل همه گیری ویروس کرونا وخیم‌تر شده است. آنها به ویژه در ماههای سرد زمستان به حمایت مالی و لباس و بخاری نیاز دارند.
مردان افغانستانی که با زنان ایرانی ازدواج می‌کنند نمی‌توانند تابعیت این کشور را بدست آورند.
طبق اظهارات مقامات ایرانی، تقریباً ۳ میلیون مهاجر افغان در این کشور زندگی می‌کنند که تعداد 1 میلیون نفر از آنها به طور رسمی ثبت شده و ۲ میلیون نفر نیز ثبت نشده‌اند.
