در روزهای نخست و درست قبل از انتخابات یازدهمین دوره مجلس مجلس شورای اسلامی، مقامات حکومت ایران قصد پنهانکاری در مورد ورود کرونا به ایران را داشتند. اولین مورد مبتلا به ویروس کرونا در شهر قم زمانی شناسایی و اعلام شد، که فرد مبتلا بر اثر این بیماری درگذشت. در کمتر از چند روز ایران از نظر تعداد فوت‌شدگان بعد از چین رتبه دوم را به خود اختصاص داد، اگرچه اکنون بنا بر آمار رسمی ایتالیا در رده دوم است. با بدتر شدن وضعیت و ابتلای تعداد زیادی به ویروس کرونا، مقامات ایران به دلایل مذهبی و ایدئولوژیک حاضر به قرنطینه شهر قم نشدند.
در این شرایط بغرنج و در حالی که تمامی اقشار مردم ایران با کرونا درگیر هستند، مدارس، دانشگاه‌ها و بسیاری از مراکز عمومی تعطیل شده‌اند، اما همچنان خبری از تعطیلی کارخانه‌ها و کارگاه‌های صنعتی نیست و کارگران در وضعیت بدی قرار دارند. در شرایطی که وزارت بهداشت ایران و ستاد ملی مقابله با کرونا به ریاست حسن روحانی، از شهروندان می‌خواهند که در خانه‌هایشان بمانند، کارگران روزمزد و کارگران کارخانه‌ها برای امرار معاش ناگزیر هستند که به سرکار بروند.
سازمان ملل متحد اعلام کرده است که شرایط ناشی از ویروس کرونا ممکن است منجر به بیکار شدن ۲۵ میلیون نفر در سراسر جهان شود. این سازمان همچنین اعلام کرده شیوع کرونا می‌تواند در سال ۲۰۲۰ باعث ضرر ۳۴ تریلیون دلاری به کارگران در سراسر جهان شود.
در ایران نیز شرایط کارگران که در حالت عادی با مشکلات عدیده‌ای دست به گریبان است، در هنگام بروز چنین بحرانی دست‌خوش ناملایمات شدید خواهد شد.
آنچه مشخص است با وجود چنین وضعیتی، شرایط کارگران در ایران به مراتب سخت‌تر خواهد شد. حکومت جمهوری اسلامی ایران نه تنها تاکنون برنامه‌ای برای حمایت از کارگران در این وضعیت بحران‌زده نداشته و حاضر به تعطیل اعلام کردن کارخانه‌ها و کارگاه‌های صنعتی نیست، بلکه حتی از تامین کردن وسایل بهداشتی ضروری مانند ماسک، ژل‌های ضدعفونی‌کننده و غیره نیز برای کارگران ناتوان است.
