نظرسنجی جدید SWG، یک نظرسنجی ایتالیایی، نشان دهنده تغییر تکان دهنده در نگرش ایتالیایی ها نسبت به سایر کشورهاست: ۵۲ درصد آنها اکنون چین را به عنوان یک کشور دوست می دانند، این عدد نسبت به سال قبل بیش از ۴۲ درصد افزایش داشته است. به همین ترتیب، ۳۲ درصد روسیه را به عنوان یک کشور دوست (رقم سال قبل ۱۵ درصد)، و تنها ۱۷ درصد امریکا را به عنوان یک کشور دوست (در مقایسه با ۲۹ درصد در سال گذشته) می دانند.
واقعیت تکان دهنده تر، این است که ۴۵ درصد از ایتالیایی ها در این نظرسنجی، آلمان را “کشور دشمن” می دانند، ۳۸٪ فرانسه و ۱۷٪ انگلیس را دشمن می دانند.
اگر آلمان بلافاصله به تماس ایتالیا برای مراقبت پزشکی پاسخ داده بود، احتمالاً می توانست بخشی از نارضایتی را که بسیاری از ایتالیایی ها با آن روبرو هستند، برگرداند. این نارضایتی از زمان بحران یورو در سال ۲۰۱۲، هنگامی که بسیاری از ایتالیایی ها احساس می کردند که آلمان با آنها سخت برخورد می کند، کاهش یافته است (اگرچه سرانجام برای نجات ایتالیا و اسپانیا موافقت کرد). آلمان حتی مجبور به ارسال انبوه تجهیزات پزشکی نبود: چین و روسیه نیز چنین نخواهند کرد.
اما تغییر رفتار و عطوفت دیرهنگام برلین بهتر از عدم ارسال است. اکنون آلمان فقط اعزام لوازم نمی کند. این کشور خدمات دیگری را نیز به ایتالیا اعطا کرد.
بسیاری از دولت ها به وضوح تشخیص داده اند که کمک به قربانیان کرونا در سایر کشورها یک اقدام خوب و در واقع یک نیاز ژئوپلیتیکی است. بیشترین کمک در جهان توسط تایوان ارسال شده، آنها میلیون ها ماسک را به کشورهای مختلف جهان از جمله ۶.۹ میلیون به کشورهای عضو اتحادیه اروپا اهدا کرده است تا کمک های چین را به حاشیه برده باشد. با این حال، به لطف فشارهای گسترده چین، تایوان حتی توسط سازمان جهانی بهداشت نیز به رسمیت شناخته نمی شود.
اما برخلاف چینی ها و روس ها با کمک کم نظیر خود، آلمانی ها در تبلیغ عمومی تلاش هایشان خیلی خوب نبودند. (این می تواند یکی از دلایلی باشد که تقریبا ۵۰ درصد از ایتالیایی ها آنها را دشمن می دانند.)یک از نمایندگان پارلمان آلمان پیشنهاد كرد كه اتحادیه اروپا با داشتن فناوری پیشرفته پزشکی و تجهیزات، خودكفایی را توسعه دهد. با توجه به اینکه صنعت فناوری پزشکی آلمان در حال حاضر حدود ۲۰۰ هزار نفر را استخدام می کند، بسیار بیشتر از هر کشور اروپایی دیگر، آلمان می تواند نقش اصلی را در این زمینه ایفا کند. و زمانی که بحران جهانی بهداشت بعدی بوجود آمد، اروپایی ها می توانند اطمینان حاصل کنند که دنیا به کمک های چینی وابسته نیست.
آلمان بدون تردید به قربانیان کرونا در سایر کشورها، عمدتاً با هزینه مالیات دهندگان کمک می کند.
تلاش های آلمان نیز در خلاء رهبری جهانی صورت می گیرد. معمولا در پی یک بحران جهانی، ایالات متحده مسئولیت را به عهده می گیرد. این اتفاق در طول بیماری همه گیر ابولا در سال ۲۰۱۴ رخ داد، که در آن سربازان و پیراپزشکان به بیشترین آسیب دیده کشورهای آفریقا اعزام شدند و یک واکنش جهانی برای محدود کردن شیوع این بیماری جمع آوری شد. این بار چنین رهبری از سوی آمریکا وجود ندارد.
عدم وجود چنین رهبری در طول این بیماری همه گیر وضعیت داروینی را ایجاد کرده است که در آن کشورهای دارای تجهیزات پزشکی، در یافته های پزشکی، واکسن و تحقیقات دارویی با یکدیگر رقابت می کنند. محققان حتی در حال رقابت برای خرید موش های اصلاح شده ژنتیکی هستند که مناسب ترین آنها برای تولید واکسن های کرونا ویروس است.
اگر جهان بخواهد با بحران بعدی کمتر چالش برانگیزتر از این مقابله کند، باید هماهنگی بیشتری با منابع صورت گیرد و این امر به یک کشور پیشرو نیاز دارد تا وظیفه خود را انجام دهد و دیگران را ترغیب و تشویق کند. با این حال، ویروس كرونا در آلمان ، یك الگوی چنین نقش رهبری را در آینده ارائه می دهد.
این امر به ویژه مهم است زیرا با وقوع فاجعه بعدی، مطمئناً کشورها با توجه به عدم پذیرش این بحران از سوی واشنگتن، به سمت رهبری -و احتمالا کشوری به جز ایالات متحده- روی می آورند. اتحادیه اروپا می تواند یک بازیگر عالی باشد، اما به اجماع میان کشورهای عضو خود نیاز دارد که سریع یا آسان نیست.
برای یک بار، جهان باید از آلمانی ها تشکر کند و از آنها بخواهد که رهبری جهانی بیشتری داشته باشند.
برگردان از کانال مطالعات آلمان و اروپا
