عبدالکریم حسین‌زاده نماینده کُردزبانِ حوزه سولدوز و اشنویه در مجلس ایران، در نطق میان دستور جلسه علنی امروز (دوشنبه) مجلس، گفت:
«در پشت تریبون مجلس نمی‌خواهم مظلوم‌نمایی کنم یا ضجه بزنم. زبان آدمی در طرح موضوعات ساده ناتوان است چه رسد به این که بخواهد موضوعات درگیر با حوزه انسانی و بشری را بیان کند.
این روز‌ها هر لحظه به اخبار شبکه‌های تلویزیونی، کانال‌های تلگرامی و فضای مجازی نگریسته می‌شود با حجم وسیعی از اخبار کشتار و آواره شدن انسان‌ها روبرو می‌شویم. با زبان عقلانیت، قانون‌ورزی و انسانی می‌خواهم وضعیت امروز سوریه و ترکیه را بیان کنم.
دیروز وقتی در مجلس توسط برخی نمایندگان برای محکومیت اقدام ترکیه امضا جمع می‌شد، تعدادی همکاران فضای مجلس را به دو قطبی ترکی – کردی تبدیل کرده بودند.
کشته شدن انسان، کُرد، ترک، عرب، فارس و لُر نمی‌شناسد. با کشته شدن هر انسانی شمعی از امیدواری به حیات آینده زیست انسانی، خاموش می‌شود. به راستی اردوغان در پی چیست؟ وی می‌خواهد با رفع خطر کردها در منطقه حائل امنیتی، ارتش آزاد را در این موقعیت جغرافیایی مستقر کند و یگان‌هایی را که در طرابلس، عفرین و بابل مستقر بودند در این منطقه مستقر کند.
ارتشِ متشکل شدهِ توسط اردوغان به فرماندهی دو نفر به نام‌های آلپ‌ارسلان چیلیک و هم‌پیمان قدیمیش است. لشکرکشی این دو نفر از سال ۲۰۱۲ به وسیله رییس جمهور ترکیه سامان داده شد. این‌ها نگاه‌های ترکمانی دارند و تا سال ۲۰۱۵ در ۱۵ گروهان، تیپ و لشکر متشکل شده اند. اولین فرمان اردوغان به این یگان‌ها مقابله با کردها، روس‌ها و سوری‌ها در داخل عراق بود.
این مسئله نشان می‌دهد پول‌هایی که اردوغان از عربستان گرفت برای بر هم زدن وفاق سرزمینی و اتحاد درونی کشور سوریه هزینه شده است. این نیرو‌ها همین امروز در کانال‌های تلگرامی و فضای مجازی بریده شدن سر انسان‌ها را به نمایش گذاشته‌اند. این نیرو‌ها همان‌هایی هستند که تعداد زیادی از مدافعان ایرانی حرم در سوریه را به شهادت رساندند و امروز هم کودکان و زنان کُرد را در سوریه می‌کشند.
مطابق بند ۴ ماده دو منشور ملل متحد تجاوز به تمامیت ارضی هر کشوری تقبیح شده است. براساس ماده ۵۱ این منشور هر کشوری حق دارد در برابر حمله مسلحانه از خود دفاع کند. براساس بند ۷ ماده دو منشور ملل، هیچ کشوری مجاز به دخالت در امور داخلی کشور دیگر نیست. علاوه بر آن اقدام ترکیه خلاف بند ۷ ماده منشور است. بر اساس این بند زمانی یک کشور می‌تواند در کشور دیگر حضور پیدا کند که به دعوت کشور میزبان باشد.
رای اردوغان در ترکیه در بدترین وضعیت است. انتخابات محلی را واگذار کرد و حالا با دامن زدن به دو قطبی ترکی – کردی در ترکیه در پی بهبود وضعیت رای حزب متبوعش در کشور است.
بوش، ترامپ و دیگران هر جا دچار ضعف داخلی شدند به کشور دیگری حمله کردند. نماد این رفتار امروز در اردوغان قابل مشاهده است. با لطفی که رییس جمهور ترکیه به داعش داشت، حالا برای پوشش ناکامی‌ها و شکست‌های داخلیش زمینه زایش این گروهک تروریستی را بار دیگر به وجود آورده است.
متذکر می‌شوم، اردوغان با استقرار بخشی از جمعیت غیر کُرد سوریه در مناطق شمالی در پی ایجاد سپر انسانی در این منطقه است، اگر شرایطش به وجود آمد آن منطقه جغرافیایی از خاک سوریه را به ترکیه الصاق می‌کند و اگر نشد با استفاده از جان افراد اسکان یافته در آن منطقه برای خود سپر انسانی درست می‌کند. اردوغان ثابت کرده دنبال کشورهای متزلزل از نظر قدرت مرکزی است. کشور بعدی که وی به آن حمله خواهد کرد «عراق» است. مطمئن باشید یک روز این اتفاق خواهد افتاد.»
