معین الدین سعیدی نماینده چابهار، نیکشهر، دشتیاری، کنارک و قصرقند با اشاره به نبود لوله‌کشی آب برای ۸۱ درصد از دشتیاری و چابهار، گفت فریاد تشنگی مردم بلوچ به گوش مدیران وزارت نیرو نمی‌رسد.
آقای سعیدی ضمن انتقاد شدید نسبت به عدم توجه وزارت نیرو برای رفع مشکلات کم آبی و بی آبی، فقدان شبکه آبرسانی و غرق شدن کودکان بلوچ در رودخانه ها، این نهاد را مسئول جان کودکان و مردم محروم منطقه عنوان کرد.
آقای سعیدی در جمع مردم شهرستان نیکشهر گفته است: «به تازگی شاهد بودیم که سه تن از فرزندان این سرزمین متاسفانه در هوتگ غرق شدند. شاخص دسترسی به آب شرب و بهداشتی در نقطه جنوبی استان سیستان و بلوچستان و مخصوصا در پهنه مکران، پایین‌‌ترین شاخص در کل کشور است و با توجه به اینکه عمده سدهای بزرگ استان در جنوب استان قرار دارد و از طرفی در کنار اقیانوس قرار داریم، این جمله معروف تداعی می‌شود که: آب در کوزه و ما تشنه لبان می‌گردیم.»
نماینده نیکشهر در ادامه گفته که: «در حال حاضر تنها ۱۹ درصد مردم حوزه دشتیاری و چابهار دسترسی به آب شرب بهداشتی دارند و ۸۱ درصد به صورت سقایی آبرسانی می شوند.»
وی افزود: «سئوال من از مسئولان وزارت نیرو این است اگر این سهمیه آب که به گفته آنها برای هر نفر ۱۵ لیتر اما در واقع این ظرفیت اسمی است و به صورت واقعی ۱۰ لیتر هم نیست به وزیر نیرو و معاونین ایشان به صورت بطری آب معدنی داده شود و بگویند که شما از صبح تا شب آب شرب و استحمام ، خورد و خوراک و پخت وپز تان از همین آب است آیا می‌توانند تحمل کنند؟»
نماینده چابهار، نیکشهر، دشتیاری، کنارک و قصرقند تاکید کرده: «از نظر ما مسئولیت مستقیم پرپر شدن فرزندان این سرزمین و اتفاقات تلخی که هر از گاهی دردمندانه برای مردم محجوب استان تکرار می شود مستقیماً با وزارت نیرو است.»
در همین رابطه پدر زینب کودک ۱۰ ساله اهل روستای جکیگور که چند روز پیش در داخل رودخانه این روستا غرق شد، به ایلنا می‌گوید: «۱۰ روزی می‌شد که آب روستا قطع بود. همسرم به همراه 4 فرزندم به کنار رودخانه رفته بودند که هم لباس ها را بشویند و هم آب به خانه بیاورند. ساعتی بعد مادر زینب هراسان با من تماس گرفت و گفت دخترمان در داخل رودخانه غرق شده است. نفهمیدم چگونه خودم را به آنجا رساندم و برای نجات زینب به داخل رودخانه پریدم… با هزار زحمت زینب را از آب بیرون کشیدیم. بلافاصله با خودروی یکی از اهالی روستا دخترم را به درمانگاه رساندم. در طول مسیر زینب دو بار چشم هایش را باز کرد و نگاهم کرد تا اینکه در آغوشم جان داد.»
وی گفت: «زینب هنگام شستن رخت‌ها یکی از لباس هایش را آب می برد و برای گرفتن لباس پایش لیز می‌خورد و به داخل رودخانه می افتد و در رودخانه غرق می‌شود. زینب تنها دخترم و فرزند بزرگم بود. داغ دخترم، من و مادرش و ۳ پسر کوچکم را زمین گیر کرده و آرام و قرار نداریم.»
پدر زینب گفت: «ما مردم محرومی هستیم. اگر آب روستای جکیگور روزها قطع نشود و خانواده‌ها مجبور نباشند برای تهیه آب به رودخانه بروند این بلا سرمان نمی آمد و دخترم را از دست نمی دادم و الان زنده بود.»
رحمت حسامی دهیار روستای جکیگور نیز گفته «برای بیش از هزار دانش آموز دختر و پسر فضای محدودی به اندازه تنها چند کلاس درس در روستا داریم. در هر کلاس بیش از ۴۰ دانش آموز مشغول به تحصیل اند. دبیرستان دخترانه مان به دلیل کمبود فضای آموزشی تعطیل شده است. اکثر دختران روستا هم به علت کمبود فضای آموزشی ترک تحصیل می کنند.»
بر اساس گزارشات در چند هفته اخیر چندین کودک بلوچ در رودخانه غرق شده یا اینکه به خاطر حمله تمساح و گاندوها نقص عضو شده‌اند.
سیاست‌های مرکزگرا و به شدت تبعیض‌آمیز جمهوری اسلامی نسبت به استان‌های در حاشیه مانده و بویژه دارای اقلیت‌های اتنیکی، باعث شده تا ساکنان این مناطق علیرغم اینکه در قرن ۲۱ هستند، از ابتدایی‌ترین شرایط زندگی نیز بهره‌مند نشوند.
از دیگر سو، انباشت مشکلات ناشی از تبعیض‌هایی که سالیان سال آگاهانه بر این مناطق اعمال می‌شود باعث شده تا چیزهایی که در استان‌های مرکزی برای مردم نیازی عادی و بی‌اهمیت تلقی می‌شود (شستن لباس، نیاز به آب آشامیدنی) برای مردم مناطقی مثل بلوچستان به چالشی برای ادامه بقا و زنده ماندن تبدیل شود.
