هر چند در تاریخ معاصر شاهد چندین موج مهاجرت کردهای عراق به آزربایجان جنوبی هستیم اما طبق آمارها، بزرگترین این مهاجرت ها در سال ۱۳۷۰ به وقوع پیوست. در این تاریخ حکومت ایران مرزها را باز گذاشت و صدها هزار کُرد عراقی را به استان آزربایجان غربی سرازیر کرد.
طبق گزارش چاپ شده در روزنامه اطلاعات در ۱۶ فروردین ۱۳۷۰ فرماندار خانا از ورود ۷۰ هزار کُرد عراقی به این شهر خبر می‌دهد. وی همچنین در مصاحبه خود از سیل عظیم جمعیتی که خود را به مرز آزربایجان جنوبی رسانده‌اند خبر می‌دهد.
ساکن شدن این گروه مهاجران و پذیریش آنها با آغوش باز توسط تورکان آزربایجان، شاید در آن روزها بسیار زیبا و انسانی دیده می‌شد، اما رفته رفته و با تحریک دولت ایران این مهاجران بعد از اسکان به مهاجمینی تبدیل شدند که ادعای ارضی بر خاک آزربایجان دارند و موجبات تنش در منطقه می‌شوند.
تا حدی که این تنشها در سال‌های اخیر به یکی از مسائل مهم در غرب آزربایجان تبدیل شده است؟
به راستی چاره آزربایجان در آن زمان چه بود؟ آیا آزربایجان نباید این پناهندگان را می‌پذیرفت؟
