یک هفته پیش، افغانهای نگران و مقامات معتبر دولت بایدن سعی می کردند در گزارش هایی مبنی بر اینکه ملا عبدالغنی برادر ریاست دولت جدید طالبان در کابل را بر عهده خواهد داشت، خود را آرامش بخشند.
ملا برادر به عنوان رهبر جناح سیاسی این گروه، نماینده اصلی طالبان در مذاکرات صلح با ایالات متحده در قطر بوده است و تصور می شد که نظرات نسبتاً معتدل تری نسبت به اکثر فرماندهان نظامی طالبان دارد.
وی در مصاحبه ها قول یک دولت “فراگیر” را داد که نماینده تمام گروه های قومی و قبیله ای کشور باشد.
همانطور که معلوم شد، برادر شاید خودش نیز خوش شانس بوده است که در دولت گنجانده شده است. روز سه شنبه اعلام شد که دولت موقت جدید تحت تسلط جناح نظامی طالبان است و تندروها در موقعیت های کلیدی قرار دارند.
برادر تنها در ردیف سوم سلسله مراتب قرار دارد و یکی از دو معاون نخست وزیر است.
او به ملا محمد حسن آخوند، نخست وزیر، گزارش خواهد داد و او نیز به نوبه خود به رهبر، هیبت الله آخوندزاده پاسخ می دهد.
سقوط برادر باعث تضعیف امیدهای افغانستان برای ایجاد یک طالبان مهربان تر و ملایم تر می شود. کابینه به دور از فراگیری، کاملاً مردانه است و اکثراً از جامعه پشتون است و هیچ نماینده ای از اقلیت شیعه ندارد.
این امر حتی، باور سایر اطمینان های داده شده توسط این گروه را، چه درباره آزادی زنان و چه تساهل مذهبی، سخت تر می کند.
نگران کننده تر برای جهان، حکومت جدید در کابل دارای افرادی است که از سوی القاعده و دولت اسلامی (داعش) استقبال می شوند.
برجسته ترین تندرو در قدرت، سراج الدین حقانی، تروریست منصوب آمریکا با روابط طولانی با القاعده و دیگر گروه های جهادی است. افغان ها با شوخ طبعی بیمارگونه اکنون می توانند ۱۰ میلیون دلار جایزه دریافت کنند که توسط اف‌بی‌آی “برای اطلاعات مستقیم منجر به دستگیری” وزیر کشور جدید آنها ارائه شده است.
اگر محمد یعقوب، وزیر دفاع، دارای سابقه تروریستی حقانی نباشد، او بیشتر از نسبی که دارد، این کاستی را جبران می کند: او پسر بزرگ ملا عمر، اولین رهبر عالی طالبان و میزبان اسامه بن لادن است. یعقوب بر عملیات نظامی طالبان در سالهای اخیر نظارت داشته است، زیرا این گروه بسیاری از تاکتیک های القاعده، از جمله استفاده از حملات انتحاری علیه اهداف غیرنظامی، را پذیرفته است.
رئیس جدید اطلاعات، عبدالحق وثیق، سه گانه فرماندهان امنیتی را تکمیل می کند. او به دلیل نقش خود در حکومت قبلی طالبان، زمانی که “مسئول روابط با جنگجویان خارجی وابسته به القاعده و اردوهای آموزشی آنها در افغانستان بود” تحت تحریم های سازمان ملل متحد قرار دارد. (بیش از نیمی از کابینه ۳۳ نفره تحت تحریم های سازمان ملل متحد هستند.)
اگر ایمن الظواهری، رهبر القاعده بتواند سه نفر را برای اداره خدمات امنیتی افغانستان انتخاب کند، مطمئناً حقانی، یعقوب و وثیق در بالای لیست وی قرار خواهند داشت. دولت بایدن باید تصور کند که افغانستان را بار دیگر به پناهگاهی امن برای تروریسم تبدیل کرد.
در همین حال، کنار گذاشته شدن شیعیان باعث نگرانی شدید در ایران خواهد شد، که خود را حامی فرقه اقلیت می داند. ترس از سرگرفتن آزار و اذیت جامعه عمدتاً شیعه هزاره وجود دارد که مشخصه حکومت قبلی طالبان در اواخر دهه ۱۹۹۰ بود.
و خبر بدی برای هند وجود دارد که در ۲۰ سال گذشته سرمایه گذاری هنگفتی در افغانستان انجام داده است. تندروها همه به اسلام آباد نزدیک هستند. طالبان از نظر تاریخی در اختلافات خود با هند بر سر کشمیر در کنار پاکستان بوده است و بسیاری از هندی ها می ترسند که این گروه از شورشیان در منطقه حمایت کند.
درست مانند واشنگتن، پکن، تهران و دهلی‌نو نیز باید امید خود از حکومت افغانستان به رهبری ملا برادر قطع کنند. اکنون همه آنها باید برای بدترین روزها آماده شوند.
بابی گوش، نویسنده مقاله برای بلومبرگ است. او با تمرکز ویژه بر خاورمیانه و آفریقا در زمینه روابط خارجی می نویسد.
