شاهین، تاجر ۵۰ ساله بنگلادشی از اتفاقات هولناکی که رویای داشتن یک شغل بهتر در خارج از کشور برای او به همراه داشت می‌گوید.
او می‌گوید تصور نمی‌کرد در جزیره‌ای در اقیانوس آرام اسیر و و برای مدت‌ها بدون دستمزد مجبور به کار شود.
شاهین با وعده کار کردن برای یک کارآفرین میلیونر و بوتیک‌های زنجیره‌ای لباس، تبدیل به موردی از برده‌داری مدرن شد که در آن خطر آسیب جسمی و حتی مرگ وجود داشت.
او در گفت‌وگو با الجزیره می‌گوید: «با وجود غذای کم و ترس دائمی از مرگ و شکنجه احساس می‌کردم یک جسد متحرک هستم.»
شاهین بعد از فرار به پلیس گفته بود: «نمی‌توانم صحبت کنم، روح من در هم شکسته و همه رویاها و آرزوهایم با خاک یکسان شده است.»
الجزیره می‌نویسد که شاهین یکی از بیش از یکصد مرد بنگلادشی است که بین سال‌‌های ۲۰۱۷ تا ۲۰۱۸ به عنوان بخشی از طرحی که توسط سکدا سامون، قاچاقچی بنگلادشی که خود را به عنوان مالک بوتیک زنجیره ای بین المللی جا زده بود، به این کشور کوچک آورده شدند.
این پرونده بزرگترین ماجرای مستند قاچاق انسان و برده‌داری مدرن در منطقه جزایر اقیانوس آرام است.
درک چگونگی سوء‌استفاده طولانی مدت از این افراد، علی‌رغم علایم هشدار دهنده، نشان‌دهنده آسیب‌پذیری جزایر اقیانوس آرام در زمینه قاچاق انسان است.
الجزیره به نقل از شاهین می‌نویسد که تجربه تلخ او در ژوئن ۲۰۱۸ آغاز شد، زمانی که او با سکدا سامون در ایستگاه اتوبوس در تانگیل، منطقه‌ای در شمال غربی داکا پایتخت بنگلادش ملاقات کرد.
شاهین در مورد سامون تحقیق کرده بود. او می‌گوید که در اینترنت و در روزنامه محلی وانواتو به نقل از سامون و وزرای ارشد وانواتو در مورد پروژه جدید آقای پرایس خرده فروش معروف مد آفریقای جنوبی در این کشور مطالبی خواندم. در نتیجه همه چیز به نظرم عالی بود.
شاهین پس از گرفتن وام در مقابل تجارت کوچک اما موفق پوشاک خود در بنگلادش و پرداخت هزاران دلار به سامون و همکارانش به عنوان هزینه سفر، چمدان‌هایش را بست، با همسر و فرزندانش خداحافظی کرد و برای همکاری با آقای پرایس راهی وانواتو شد.
وقتی شاهین به پورت ویلا پایتخت وانواتو، شهری که به عنوان مقصد محبوب کشتی های تفریحی لوکس در اقیانوس آرام شناخته میشود، رسید، پاسپورتش به سرعت از او گرفته شد.
او در یک خانه ییلاقی کنار دریا اسیر شد، مدت‌ها پس از خوردن کلم و برنج، به شاهین گفته شد که اگر می‌‌خواهد پروتئین بخورد، باید یک گاو حامله را قصابی کند. شاهین در این باره به الجزیره می‌گوید که اجبار او به قصابی حیوان، شکنجه‌ای دیگر توسط رهبر عملیات برده داری، سامون، بود.
دادستان عمومی وانواتو در نهایت در سال ۲۰۲۲، سامون، همسرش و دو همدست او را به جرم قاچاق انسان، برده داری، پولشویی، تهدید به قتل، حمله و نقض قوانین استخدامی کشور مجرم تشخیص داد.
وینسنت لونابک، رئیس دادگستری وانواتو می‌نویسد: قاچاقچیان گاهی اوقات این افراد را با ارسال عکس اجساد‌شان به خانواده‌‌هایشان تهدید میکردند.
شاهین به الجزیره می‌گوید که او هرگز به تهدیدهای آن‌ها شک نکرده است.
او می‌گوید روزی که به وانواتو رسیدم، توسط مزدوران سامون مورد ضرب و شتم قرار گرفتم.
او در ادامه به الجزیره می‌گوید: «آن‌ها در عرض چند هفته مرا مجبور به پرداخت ۱۴هزار دلار کردند.» آن‌ها به من گفتند اگر پول را پرداخت نکنم عکس های آویزان شده، شکنجه شده و خونینم را برای خانواده ام در بنگلادش ارسال میکنند.
در نهایت یک روز صبح قبل از طلوع خورشید، شاهین و دو قربانی دیگر از خانه ییلاقی که در آن نگهداری می‌شدند فرار کردند. آن‌ها در امتداد خط ساحلی تا نزدیکترین جاده دویدند و از آنجا با یک ون به ایستگاه پلیس رفتند.
قاچاقچیان از یک نام تجاری به‌عنوان سرپوش برای عملیات برده‌داری
تنها در عرض چند ماه، سامون توانست شاهین و ده‌ها مرد بنگلادشی به راحتی فریب دهد و به وانواتو منتقل کند. به بسیاری گفته شده بود که می‌توانند به صورت قانونی به استرالیا، کوبا یا قلمرو فرانسه در اقیانوس آرام در نیوکالدونیا سفر کنند تا در بوتیک‌های آقای پرایس مشغول به کار شوند.
قاچاقچیان با اسناد و مجوزهای تجاری جعلی و پرداخت رشوه، روند نظارت بر ترخیص کالا از گمرک و مهاجرت غیرقانونی در وانواتو را دور می‌زنند.
بر اساس گزارش‌های خبری، قربانیان سامون پس از ورود به وانواتو، به عنوان کارگر ساختمانی و یا در کارگاه‌های نجاری بدون حقوق مجبور به کار شدند و در صورت امتناع یا شکایت کتک می‌خوردند. شغل‌ها و دستمزد هایی که به آن‌ها وعده داده شده بود هرگز محقق نشد.
بوتیک ساختگی آقای پرایس در مرکز شهر ساخته شده بود و بر اساس گزارش الجزیره محلی که مغازه ساختگی آقای پرایس در آن قرار داشت، فضای خالی از صفحات بتنی بود.
بازرسان بعدا متوجه شدند که سامون به سادگی نام تجاری و لوگوی یک شرکت آفریقای جنوبی را در سر در مکانی در مرکز شهر نصب کرده است. صدها نفر هر روز از جلوی ویترین این مغازه عبور میکردند و نمی‌‌دانستند که این مکان یک سرپوش برای عملیات برده داری است.
بنگلادش در میان کشورهای با آمار بالای مهاجرت رتبه ششم در جهان را دارد. بسیاری از افراد برای مهاجرت به «دلال ها» واسطه های غیررسمی بین مهاجران و کارفرمایان در خارج از کشور، متکی هستند.
یک مطالعه بر روی قربانبان قاچاق انسان در سراسر جهان در سال ۲۰۲۲ نشان می‌دهد که بنگلادش دارای بیشترین تعداد قربانیان قاچاق در سراسر جهان است.
عبدوستار اسوف رئیس ماموریت سازمان بین المللی مهاجرت بنگلادش، به الجزیره می‌گوید، بسیاری از قربانیان قاچاق با «یک دروغ بزرگ» فریب می‌خورند که می‌توانند با مهاجرت به خارج از کشور زندگی خود و فرزندان‌شان را تامین کنند.
اسوف در ادامه می‌گوید: «بسیاری از مردم پس انداز یک عمر خود را برای رویای رفتن به خارج از کشور، به ویژه به کشورهای توسعه یافته خرج میکنند. متاسفانه برخی در نهایت گرفتار قاچاقچیان انسان می‌شوند، که به کار اجباری، استثمار جنسی یا اسارت منجر میشود.»
سرزمین قانونی ناشناخته
ماهیت منحصر به فرد جنایت و تعداد قربانیان سامون مشکلاتی را در طول روند رسیدگی طولانی دادگاه در پورت ویلا ایجاد کرد.
دولت وانواتو امکاناتی برای تغذیه و اسکان دادن به ۱۰۷ قربانی که اکنون شاهدان اصلی پرونده بودند، نداشت.
در نتیجه پس از ماه‌‌ها گرسنگی در اسارت، بسیاری از این افراد بار دیگر در حالی که عدالت مسیر آرام خود را طی می‌‌کرد باید گرسنه می‌‌ماندند.
الجزیره با اشاره به اینکه در قانون اساسی وانواتو تعریفی برای برده داری و قاچاق وجود ندارد، می‌نویسد، دادستان عمومی وانواتو، جوزیا نایگولوو، مجبور شد از کنوانسیون‌های بین المللی که تا آن زمان در دادگاه‌های وانواتو بکار گرفته نشده بود، برای طرح اتهامات خود علیه چهار متهم پرونده سامون استفاده کند.
نایگولووبه الجزیره می‌گوید: «کاری که انجام دادم این بود که به کنوانسیون هایی که وانواتو تصویب کرده بود مراجعه کردم. در کنوانسیون سازمان ملل متحد علیه جرایم سازمان یافته فراملی (UNTOC) عناصری وجود داشت که هم برده داری و هم قاچاق انسان را در بر می‌گرفت.»
تاکتیک حقوقی او کارساز بود و قاضی در نهایت اتهامات مربوط به بزرگترین پرونده قاچاق منطقه را پذیرفت.
در نهایت در ژوئن ۲۰۲۲، سامون که در آن زمان ۳۷ سال داشت، بوکسو نبیله بی بی همسر ۲۷ ساله اش و دو همکار دیگر او، به اتهام قاچاق، بردگی، پولشویی، حمله، تهدید به قتل و به کارگیری غیرمجاز شهروندان بدون مجوز کار محکوم شدند.
سامون هنوز در زندان وانواتو به سر می‌برد و محکومیت ۱۴ ساله خود را می‌گذراند. در حالی که همسر و دو همکار او اوایل امسال با آزادی مشروط آزاد شدند و پس از پرداخت جریمه از بنگلادش اخراج شدند.
همچنین این چهار جنایتکار محکوم به پرداخت بیش از یک میلیون دلار غرامت به ۱۰۷ قربانی شدند، اما این مبلغ هنوز پرداخت نشده است.
نایگولوو به الجزیره می‌گوید: «ما باید قانون را در این کشور از نظر حداکثر مجازات بازنگری کنیم.»
او می‌گوید: «بدیهی است، زمانی که این قانون را تصویب شد، قانون گذاران پرونده قاچاق در این مقیاس را پیش بینی نمی‌کردند.»
از آنجایی که شاهین یکی از شاهدان کلیدی این پرونده است، می‌ترسد که سامون و همکارانش در صورت جرات بازگشت به بنگلادش، او را هدف قرار دهند.
او احساس می‌کند که زندگی در وانواتو امن تر است. شاهین در این مورد به الجزیره می‌گوید: «حالا که خانواده‌ام در کنارم هستند احساس امنیت بیشتری نسبت به قبل دارم چون نگران فرزندانم بودم.»
وضعیت مهاجرت شاهین در وانواتو در هاله‌ای از ابهام قرار دارد و تلاش‌های او برای دریافت پناهندگی از طریق سازمان ملل متحد تا کنون موفق نبوده است.
الجزیره در انتها می‌نویسد با این حال، شاهین هنوز امیدوار است و می‌‌خواهد روزی به جایی مهاجرت کند که بتواند زندگی بهتری برای خانواده اش فراهم کند.
