اکبر بابایی، در نشستی با عنوان «هویت و زبان فارسی؛ چالش‌ها، راهکارها» که توسط دفتر پاسداشت زبان فارسی حوزه هنری انقلاب اسلامی برگزار شد، «سر برآوردن خصوصیت‌های بر مبنای هویت‌های قومی» و «فضای مجازی و رسانه‌های اینترنتی» را از دغدغه‌های اصلی «انسجام و همبستگی ملی» و «چالش های پیش روی زبان فارسی» قلمداد کرد.
با اینکه اصل پانزدهم قانون اساسی صراحتا اعلام می کند «استفاده از زبانهای محلی و قومی در مطبوعات و رسانه‌های گروهی و تدریس ادبیات آن‌ها در مدارس، در کنار زبان فارسی آزاد است.» اما این فرد فاشیست ایرانشهری در اظهاراتی مضحک ادعا کرد در اینجا منظور از قوم فقط «ارمنی ها» بوده‌اند نه تورک ها، بلوچ ها، عرب ها و دیگران.
اکبر بابایی گفت: «ما استفاده از کلمه زبان قومی را در قانون اساسی نداریم. و اطلاق واژه قومی دراصل ۱۵ برای ارامنه به کار رفته است. اگر به متن مذاکرات قانون اساسی، که هنگام تصویب نگاشته شده‌اند، مراجعه کنید مشاهده خواهید کرد که وقتی داشته‌اند این اصل را به رأی گیری می‌گذاشتند واژه قومی نبوده است، نماینده ارامنه دراین زمان تذکری داده و گفته که ما در محله خاصی ساکن نبوده و به صورت پراکنده دربرخی نقاط کشور زندگی می‌کنیم و یک قوم هستیم و تکلیف ما چه می‌شود؟ شهید بهشتی در آنجا فرموده‌اند که واژه قومی را هم به آن اضافه کنید. یعنی واژه قومی را برای اقلیت‌های دینی به کار برده‌اند. متأسفانه درسال‌های اخیر این واژه ازسوی جریانات قومی و واگرا استفاده می‌شود.»
مدیر مؤسسه مطالعات ملی ایران در ادامه «برجسته شدن زبانهای» تورکی، بلوچی، گیلکی، عربی و … را موجب «به حاشیه رفتن زبان فارسی» و «از چالش‌های پیش روی زبان فارسی» عنوان کرد.
این فرد افراطی قوم‌گرای پانفارس، در ادامه فعالین ملی ملل غیرفارس را «قوم گرا» نامید و گفت: «چالش دیگراین است که گفتمان قوم‌گرائی دارد جریان مربوط به زبان را از سطح نخبگی به سطح عمومی می‌کشاند. یعنی مطالبات نخبگی را به سطح مطالبات عمومی می‌کشانند و حضور برخی افراد در شورای شهر مناطق معدودی از کشور به این موضوع دامن زده است. حتی برخی افراد زبان فارسی را به عنوان زبان سلطه‌گر قوم فارس بر می‌شمارند.»
او با نادیده گرفتن حقوق ملل غیرفارس ایران گفت: «یکی جریان قوم‌گرائی است که با برجسته کردن زبانهای محلی و تقابل‌سازی آن با زبان فارسی، دنبال این است که عرصه را تنگ کند.»
فاشیست های ایرانشهری تمام امکانات کشور را برای حفظ و ترویج زبان فارسی در خدمت گرفته اند و سالانه میلیاردها تومان از جیب مردم به این کار اختصاص می دهند با این حال نگران «تضعیف زبان فارسی» هستند. اما زبان مادری ملل غیرفارس را سرکوب و نابود می کنند.