یک کارشناس ارشد بیوسیستماتیک جانوری گفت: «ماهی قرمز بومی کشور چین است که قادر به تحمل طیف وسیع دما، شوری و آلودگی آب است» و «درصورتی‌که بتواند خود را با شرایط جدید محیطی سازگار کند، تولید مثل می‌کند و جمعیت‌های پایداری را تشکیل می‌دهد» و «تبدیل به گونه‌ای مهاجم خواهد شد.»
میلاد خسروی، روز دوشنبه ۹ اسفند به ایسنا گفت که رهاسازی ماهی قرمز «در رودخانه‌ها، دریاچه‌ها و… می‌تواند برای سایر آبزیان بسیار خطرناک باشد.»
این محقق گونه‌های غیربومی آبزی، یکی از خصوصیات مهم در زمینه تولید مثل ماهی قرمز را «وقوع پدیده ماده‌زایی در این‌گونه» عنوان کرده و افزوده است: «به‌طوری‌که ماهی ماده می‌تواند بدون حضور ماهی نر و با استفاده از اسپرم ماهیان نر تخمک‌های خود را بارور کند. همین امر سبب می‌شود که ماهی قرمز به‌سرعت در محیط‌های وارد شده جمعیت‌های پایداری را تشکیل دهد و تبدیل به گونه‌ای مهاجم شود.»
به گفته این کارشناس: «ازجمله آثار زیان‌بار حضور ماهی قرمزها در محیط‌های طبیعی می‌توان به افزایش آلودگی و تیرگی آب به دلیل تغذیه از گیاهان و مواد آلی موجود در بستر آب و از بین بردن گیاهان آبزی که برای ماهیان بومی دیگر به عنوان آشیانه و محل تخم‌ریزی استفاده می‌شود، اشاره کرد.»
همچنین، «رقابت تغذیه‌ای با سایر گونه‌های بومی، کمک به رشد بی‌رویه جلبک، هدر دادن اسپرم کپورماهیان بومی، کاهش رفتار تولید مثلی برخی دوزیستان بومی در حضور این گونه و انتقال بیماری به ماهیان دیگر از جمله دیگر آثار مخرب زیست محیطی ماهی قرمز است.»
میلاد خسروی، برای نمونه اشاره کرده است که این ماهی‌ها در «دریاچه نئور اردبیل»، «تالاب انزلی» و «دریاچه هامون» تبدیل به گونه غالب و مشکل‌ساز شده است.
