منطقه فسیلی مراغه که از آن به عنوان بهشت فسیل در ایران و خاورمیانه یاد می‌شود، یکی از مهم‌ترین مراکز برای انجام پژوهش‌های دیرینه شناسی و محل مناسبی برای انجام تحقیقات در زمینه فسیل شناسی از سوی محققان داخلی و خارجی است.
فسیل‌های این منطقه که تخمین زده می‌شود، عمری هفت الی ۱۲ میلیون ساله داشته باشند، لنگ هفت میلیارد تومان اعتبار هستند.
به گفته‌ی کارشناسان، گوشتخواران و گربه سانان شامل ببر دندان شمشیری، گرگ‌ها و خرس‌ها و هم‌چنین از خانواده‌ی گوزن‌ها و زرافه‌ها، فیل‌ها و آنتیلوپ‌ها در منطقه‌ی فسیلی مراغه کشف شده است؛ منطقه فسیلی مراغه با مساحت ۱۰۲۶ هکتار به عنوان اثر طبیعی و ملی در سال ۱۳۸۳ شناخته شد که بخشی از محدوده بزرگ دارای فسیل کوهستانی سهند است.
ایجاد موزه‌ی صحرایی و ساختمان مطالعات فسیل ایران به عنوان سرپناهی برای فسیل‌ها در بهشت فسیلی مراغه، وعده‌ای است که پس از سال‌ها هنوز جامه‌ی عمل نپوشیده و تاریخ طبیعی این بهشت فسیلی را در معرض تهدید قرار داده است.
به گفته‌ی مسئولان اداره کل حفاظت محیط زیست آذربایجان شرقی؛ پژوهش و حفاریهای علمی در این منطقه از پیشینه تاریخی ۲۰۰ ساله برخوردار بوده و در کنار مناطق فسیلی ورزقان، شبستر، هشترود و جلفا از مهم‌ترین مراکز و منابع دیرینه شناسی به شمار میآید.
وجود فسیل هایی از اجداد ماموت، زرافه و آهو در این منطقه نشان دهنده وجود لایههای متعدد فسیلی مربوط به اواخر دوران نوزیستی بوده و این اثر ملی و زیست محیطی، میراثی گران‌بها از دوران سوم زمین شناسی است که قدمت آن به ۷.۵ تا ۱۲.۵ میلیون سال قبل بر میگردد و در سال ۱۲۱۸ شمسی (۱۸۴۰ میلادی) توسط محقق روسی کشف شده است.
غلامرضا زارع در گفت‌وگوی خبری، پیدا شدن پریمات‌ها یا همان اولین میمون‌ها به عنوان مهم‌ترین گونه در منطقه فسیلی مراغه را از علل منحصر بودن این موزه و مطرح شدن آن در سطح جهان، عنوان کرد و از استخراج ۲۰۰۰ قطعه فسیلی در طول سال‌های گذشته خبر، داد.
علی موسوی، فرماندار شهرستان ویژه مراغه نیز با ارائه توضیحاتی در خصوص بهشت فسیلی این شهرستان، اظهار کرد: «این منطقه جزو پنج منطقه فسیلی مهره‌داران دنیا بوده که مطالعات آن از ۱۵۰ سال قبل شروع شده است.»
وی گفت: «برای تکمیل این مجموعه اعتباری بالغ بر ۷ میلیارد تومان مورد نیاز است.»
