در قسمتی از متن تراکت های توزیعی آمده است:
«اول مهر ماه سرآغاز آموزش، تحصیل و کسب علم و آگاهی می‌باشد. اما برای افرادی که جزو جمعیت‌های زبانی و ملل غیرفارس هستند سرآغازی است که هستی ملی‌شان استحاله می‌گردد، چرا که باوجود کثیرالمله بودن کشور، تنها زبان مدارس و مراکز علمی، فرهنگی و دانشگاهی، فارسی است و بقیه زبان‌ها راهی به مراکز تحصیلی و آموزشی پیدا نمی‌کنند….»
در قسمت پایانی متن تراکت های توزیعی آمده است:
«با این اوصاف تنها خود ما تورکهای آذربایجان هستیم که بایستی از این میراث فرهنگی و اساس هستی ملی‌مان محافظت نموده و در برابر کسانی که خواهان حذف و تحقیر زبان ارزشمند ما بنا به هر دلیل واهی و غیرمنطقی هستند، بایستیم.
آموزش زبان مادری به کودکانمان و آشنا نمودن آنها با فرهنگ و داشته‌های تاریخی، وظیفه یکایک ما می‌باشد چرا که زبان تنها سنگر و خانه وجودی ما در این دنیاست که نقش بی بدیلی در اتحاد، قدرت‌بخشی و ارزشمندی ما ایفا میکند.»
رژیم ایران تمامی حقوق مادی و معنوی ملت‌‌های ساکن در این جغرافیا را نادیده می‌‌گیرد ملل تورک، عرب، بلوچ، تورکمن و… از زمان رژیم پهلوی تا بدین روز سالهاست که با سیاست های سانترالیستی و شوونیستی حکومت مرکزی ایران دست و پنجه نرم می‌‌کنند.
تورکهای ساکن در ایران علی الخصوص در آذربایجان جنوبی از بسیاری از حقوق اولیه خود همچون: حق تحصیل به زبان مادری، حق داشتن روزنامه و تلویزیون سراسری به زبان مادری و… محروم هستند. حتی والدین آذربایجانی حق انتخاب نام تورکی برای فرزندانشان را نیز ندارند و باید با نامهای پیشنهادی سازمان ثبت احوال کنار بیاند.
توزیع تراکت و کتاب های تورکی توسط اکثر فعالان مدنی در شهرهای آذربایجان در مناسبت هایی همچون روز جهانی زبان مادری، اول مهر همزمان با آغاز سالتحصیلی، ۲۶ آذر روز سوزاندن کتابهای تورکی در زمان پهلوی دوم و… یکی از روشهایی است که می تواند هر چند اندک اما تأثیر گذار در حفظ و زنده نگه داشتن زبان مادری باشد.
