جمهوری ترکیه با استراتژی توسعه محور خود برای دستیابی به استقلال در تولیدات نظامی، موفق شده است رتبه یازدهم جهان را در صادرات صنایع دفاعی کسب کند. صادرات این کشور اکنون به ۱۸۰ کشور در سراسر جهان، از جمله ایالات متحده و کشورهای عضو ناتو، گسترش یافته است. همچنین، ترکیه در تولید کشتیهای جنگی به ارقامی چشمگیر دست یافته که از مجموع تولیدات اروپا فراتر رفته است.
در سال گذشته، ترکیه شاهد رشد قابلتوجهی در صادرات صنایع دفاعی و هوایی خود بود. ارزش این صادرات از ۷.۱۵ میلیارد دلار فراتر رفت و نسبت به سال پیش از آن، ۲۹ درصد افزایش یافت. این میزان صادرات، از هدف تعیینشده دولت که ۶.۵ میلیارد دلار بود، ۱۱ درصد بیشتر شد.
هالوک گورگون، رئیس ریاست صنایع دفاعی ریاستجمهوری ترکیه، این آمار را در پلتفرم ایکس اعلام کرد. گورگون با اشاره به اینکه پهپادهای ترکیهای در حال حاضر در حدود ۵۰ کشور مورداستفاده قرار میگیرند، اعلام کرد: بخش صنایع دفاعی ترکیه اکنون بیش از ۳۵۰۰ شرکت را شامل میشود که از این تعداد، ۱۶۰۰ شرکت محصولات خود را به خارج صادر میکنند.
ترکیه به تقویت صنایع دفاعی خود ادامه میدهد و سال جدید را با مجموعهای از دستاوردها آغاز کرده است. این دستاوردها شامل سیستمهای بومی و ملی است که برای اولینبار وارد چرخه نظامی میشوند و همچنین قراردادهای جدیدی که با کشورهای مختلف در سراسر جهان به امضا خواهند رسید. این اقدامات، نشاندهنده اعتماد فزاینده بازارهای بینالمللی به کیفیت فناوریهای نظامی ترکیه است.
آغاز سال با جهش در خودکفایی نظامی ترکیه
صنایع دفاعی ترکیه، همانند سال گذشته، سال جدید را با سرعتی بالا آغاز کرده است. در کنار پروژههایی همچون ساخت کشتیهای نظامی، آزمایش پهپاد مسلح آنکا-۳ و مسلحسازی پهپاد بایراکتار تیبی۳، اخیراً نخستین محموله از سیستمهای هدایت دقیق HGK-84 برای اولینبار به نیروهای نظامی ترکیه تحویل داده شده است.
نسخه داخلی این کیتهای هدایت که با همکاری دو نهاد ملی ASFAT و TÜBİTAK SAGE توسعه یافته است، اکنون در چرخه استفاده نظامی قرار گرفته است. پیشازاین، ترکیه این تجهیزات را از ایالات متحده وارد میکرد. کارشناسان معتقدند که این گام، توانایی تعیینکنندهای در عملیات هوایی علیه اهداف زمینی ایجاد خواهد کرد و امکان انجام حملاتی قویتر، دقیقتر و با هزینه کمتر را فراهم میسازد.
ترکیه پیشتر برای دستیابی به چنین قابلیتهایی به سیستمهای هدایت وارداتی از ایالات متحده، از جمله کیتهای هدایت JDAM، وابسته بود. اما در راستای تحقق خودکفایی کامل، نسخه ملی این کیتهای هدایت دقیق (HGK) توسعه یافته است. این پروژه امکان تبدیل ادوات انفجاری سنتی به تسلیحات هوشمند و بسیار دقیق را برای نیروهای مسلح ترکیه فراهم کرده است.
آنیل شاهین، کارشناس صنایع دفاعی، درباره اهمیت سیستم هدایت دقیق HGK-84 توضیح داد که بمب چندمنظوره MK-84 که نیروهای مسلح ترکیه به طور عمده برای حمله به اهداف زمینی از آن استفاده میکنند، پیشتر بدون هدایت به کار میرفت. وی افزود که به لطف کیتهای هدایت بومی، این بمبها اکنون به تسلیحات هوشمند و دقیق تبدیل شدهاند و میتوانند با دقتی حدود سه متر از طریق جیپیاس هدایت شوند.
این کارشناس در گفتوگو با تیآرتی خبر تأکید کرد که HGK-84 در حال حاضر از سه پلتفرم اصلی شامل جنگندههای اف-۱۶، F4E و پهپاد تهاجمی آکینجی شلیک میشود. وی همچنین خاطرنشان کرد که این سامانه در آزمایشهای سنجش عملکرد به موفقیت چشمگیری دست یافته و تا هفته گذشته به طور کامل وارد چرخه نظامی شده است.
شاهین با اشاره به اینکه هواپیماهای ملی ترکیه، از جمله کاآن، کیزیلآلما و آنکا-۳ نیز قادر به استفاده از سامانههای HGK-84 خواهند بود، افزود: ترکیه به سطح پیشرفتهای در تنوع مهمات دست یافته است و اکنون مهماتی را توسعه میدهد که برای پلتفرمها و موشکهای مختلف طراحی شدهاند. این دستاورد، انعطافپذیری ارتش ترکیه را در مقابله با تهدیدات گوناگون به طور قابلتوجهی افزایش داده است.
رونمایی از اوکحان؛ گام تازه ترکیه بهسوی استقلال دفاعی در دریاها
ترکیه هفته گذشته گامی مهم در توسعه توانمندیهای دفاعی دریایی خود برداشت و از وسیله دریایی بدون سرنشین اوکحان (OKHAN) رونمایی کرد. این وسیله توسط شرکت کایاچی دیفنس در تکنوپارک استان مرسین طراحی و توسعه یافته است.
تولید این وسیله از سال ۲۰۱۸ آغاز شد تا بتواند در شرایط دشوار دریایی فعالیت کند و بهعنوان دستاوردی جدید در چارچوب تلاشهای صنایع دفاعی ملی ترکیه شناخته میشود.
اوکحان با قابلیتهای پیشرفته طراحی شده که آن را برای انجام طیف گستردهای از مأموریتها، از جمله شناسایی و نظارت در آبهای آزاد، مناسب میسازد. این وسیله تمامی آزمایشها، از جمله آزمایشهایی که با همکاری فرماندهی گارد ساحلی انجام شد، با موفقیت پشت سر گذاشته است و آمادگی خود را برای عملیات در محیطهای سخت و شرایط متغیر ثابت کرده است.
اوکحان با طول ۱۱.۵ متر و وزن ۷ تن طراحی شده است که بدنهای مستحکم و مناسب برای مأموریتهای نظامی به آن میبخشد. این وسیله از موتوری با قدرت ۳۹۰ اسب بخار بهره میبرد که امکان دستیابی به سرعتی معادل ۲۷ گره دریایی را فراهم میکند و برد دریانوردی آن به ۳۵۰ مایل دریایی میرسد.
علاوه بر این، اوکحان از توانایی مانور استثنایی و خودکار در مواجه با موانع دریایی برخوردار است و آن را به ابزاری کارآمد در عملیاتهای دریایی پیچیده تبدیل میکند.
پروفسور جانر اوزدمیر، مدیر بخش تحقیق و توسعه در شرکت کایاچی دیفنس، با اشاره به اینکه اوکحان به سیستمهای راداری پیشرفته، دوربینهای حرارتی و فناوریهای دید در شب مجهز است. این امکانات با بهرهگیری از هوش مصنوعی، امکان تصمیمگیری مستقل را برای این وسیله فراهم میکنند، گفت: این ویژگیها توانایی انجام دقیق مأموریت و کارایی بالا به اوکحان میبخشند.
اوزدمیر در مصاحبه با تیآرتی خبر با تأکید بر اینکه اوکحان در حال حاضر در مراحل پایانی مذاکرات برای ورود به خدمات دفاعی کشور قرار دارد، اظهار داشت: این وسیله با همکاری بسیاری از نهادهای داخلی، از جمله استانداری مرسین، دانشگاه مرسین و اتاق بازرگانی و صنعت این منطقه توسعه یافته است.
وی همچنین تأکید کرد که تمام سیستمهای اوکحان بهجز برخی قطعات الکترونیکی و حسگرها، کاملاً بهصورت بومی توسعه یافتهاند. اوزدمیر یکی از ویژگیهای برجسته اوکحان را امکان تبدیل آن به یک وسیله دریایی مسلح یا حتی یک کشتی بدون سرنشین عنوان کرد که این امر تنوع کاربردهای نظامی آن را به طور قابلتوجهی افزایش خواهد داد.
وی با اشاره به اینکه اوکحان توجه زیادی را در نمایشگاههای بینالمللی و داخلی جلب کرده است، افزود: این امر نشاندهنده پتانسیلهای صادراتی بزرگ این وسیله است. ترکیه به دنبال بازاریابی این وسیله در بازارهای جهانی است و مذاکرات با چندین کشور علاقهمند به خرید اوکحان همچنان ادامه دارد.
توسعه اوکحان نمادی از دیدگاه سیریناپذیر ترکیه برای دستیابی به استقلال در صنایع دفاعی است. طبق گفته اوزدمیر، باتوجهبه موفقیت ترکیه در توسعه پهپادهای هوایی انتظار میرود که پهپادهای دریایی نیز گسترش یابد و این کشور را در ردیف کشورهای پیشرو در این بخش قرار دهد.
چشمانداز ترکیه برای صنایع دفاعی بخشی از استراتژی بزرگتر این کشور برای دستیابی به خودکفایی صد درصد در تولید تجهیزات نظامی است. طبق دادههای رسمی، درصد خودکفایی در این زمینه از ۲۰% در دو دهه پیش به بیش از ۸۰% در حال حاضر افزایش یافته است.