در قسمتی از اعلامیه های توزیع شده با توجه به فقر و بیکاری موجود شهرهای آذربایجان و مهاجرت شهروندان افغانستانی آمده است: «بایستی خاطر نشان کرد فعالین ملی آذربایجانی و جوانان این مرزوبوم همیشه اصول حقوق بشری را سرمشق خود قرارداده و رفتاری انسان دوستانه داشته اند و از دیگر سو، تورکها در طول تاریخ نشان داده اند که همواره حامی محرومان و پناه‌دهنده بی‌پناهان بوده اند و حضور صدها هزار نفری اکراد مهاجر در غرب آذربایجان جنوبی و میلیون ها مهاجر سوری و… در کشور تورکیه موید این خصوصیت تورکها میباشد. اما وضعیت آذربایجانی که تحت استیلای راسیزم مرکزگرای فارسی که مورد هجوم فرهنگی صدساله و چپاول اقتصادی آنها قرار گرفته است بسیار وخیم میباشد، از این رو هر سیاستی که موجب افزایش وخامت اوضاع آذربایجان و بروز مشکالت و معضلات اجتماعی، اقتصادی و سیاسی میگردد، قطع یقین علیه منافع ملی آذربایجان قلمداد میگردند.»
در قسمت دیگری از اعلامیه توزیع شده آمده است: «در دوره معاصر با ظهور قدرتهای غربی مساله تورک و آذربایجان، به مساله حیاتی آنها مبدل میگردد. دو تکه نمودن آذربایجان، تجزیه و اشغال سرزمینهای دولت عثمانی و ساقط نمودن حکومت تورک قاجار شروع عصری جدید و تاریک را برای آذربایجان به همراه می‌آورد. کوچاندن سیستماتیک و هدفمند ارامنه، اکراد و آسوریها به بخشهای غربی سرزمین آذربایجان و تالش برای ایجاد مناطق حایل میان ترکیه و آذربایجان با هدف جدایی سرزمینی آنها، ایجاد نیروهایی دست‌نشانده و همدست از اتنیکهای گسیل شده‌ی مزبور که در موقع لزوم از آنها بعنوان ستونهای پنجم استفاده مینمایند، همچنین تغییر بافت و ترکیب جمعیتی آذربایجان با هدف تضعیف و حذف تورکها از میدان سیاست و دیگر حوزه ها، از جمله ی اقدامات دشمنان آذربایجان محسوب میشوند. چنانچه، امروزه نیز شاهد گسیل سیل‌آسای افغانستانیها به مناطق آذربایجان هستیم.
به نظر میرسد سیستم شعوبی فارس ایران که بیش از یکصدسال است سیاست استحاله ی قومی و حذف ملل غیرفارس را هدفگذاری نموده و اجرایی مینماید؛ نتوانسته سیاستهای اتنیکی و فارسی‌سازی را با موفقیت به انجام رساند. از این رو دست به اقدامی جدید و شوم زده است. آنها با گسیل افاغنه با برهمزدن تعادل در آذربایجان و بروز مشکلاتی همچون افزایش آمار بیکاری، کاهش فرصت های شغلی، افزایش جرایم اجتماعی و غیره موجبات معضلات اجتماعی را فراهم نموده و نیز در صورت لزوم میتوانند از آنها بعنوان نیروهایی برای اعمال فشار بر جامعه آذربایجان استفاده نمایند. نمونه بارز اِعمال چنین سیاست شومی، گسیل و هدایت سیستماتیک چند صد هزار نفری اکراد پناهجوی عراقی در دهه های گذشته به غرب آذربایجان با هدف تغییر ترکیب جمعیتی در سرزمین تورکان بوده است که امروزه شاهد آنیم که مهاجرین و میهمانان ناخوانده دیروز، مدعیان امروز خاک از آذربایجان شده اند…»
