حال و روز امروز بشار اسد نشان داد، وی هیچ قدرتی از خود نداشته است و دیگران سرپا نگه داشته بودند، وقتی دیگران حمایت خودرا از وی کم کردند، مثل بادکنک به هوا رفت و ترکید..!
«تحریر الشامی» ها نه هواپیما داشتند نه موشک، نه هلیکوپتر جنگی و نه ماشین‌آلات جنگی سنگین!
بشار اسد همه اینها را داشت، اما افسران و سربازانی‌که این ادوات را به کار می‌انداختند، اعتقادی به اسد و تصمیماتش نداشتند، چون می‌دیدند بشار اسد تصمیم گیرنده اصلی برای سرنوشت سوریه و مردمش نیست!
آنها می‌دانستند روس‌ها برای منافع مردم سوریه، بمب روی مخالفین بشار اسد نمی‌ریزند، بلکه برای منافع و نفوذ خود در سوریه، مخالفین را بمباران می‌کنند!
یازدهم آذر ماه عباس عراقچی وزیر امور خارجه، به دمشق رفت و با «بشار اسد» دیدار کرد و در رستوران عمومی شهر دمشق غذا خورد که نشان می‌داد هیچ خبرناگواری در دمشق و احتمالا تمام سوریه، نیست و «همه چیز آرام است و بشار اسد خوشبخت!»
اما شانزدهم آذر، یعنی پنج روز بعد، «تحریر الشامی»ها شهر «حماه» و فرودگاه آنرا به اختیار خود در آوردند، روز بعد «حمص» و هیجدهم آذر هم بدون هیچگونه مقاومتی از طرف نیروهای اسد، پایتخت سوریه، «دمشق» را در اختیار گرفتند و «بشار اسد» هم ناپدید شد!
با سقوط حاکمیت پنجاه ساله خاندان «اسد» اکثریت مطلق جمعیت سوریه به شادمانی پرداختند که چندین میلیون از آنها آواره و پناهنده کشورهای همجوار بخصوص، تورکیه شده بودند!
«ابومحمدالجولانی» رهبر «تحریر الشام» سیگانال‌های مثبتی از خود در برقراری رابطه سیاسی با چین و روسیه و دیگر کشورها نشان می‌دهد و تا کنون آسیبی به مکان‌های مقدس شیعیان و علویان نرسانده است که بشار اسد با حمایت این گروه و حامیانشان روی پای خود ایستاده بود.
به هر حال آینده سوریه چه خواهد شد، به راحتی قابل حدس نیست، آینده، خیلی چیزها را روشن خواهد کرد…!
«حسن راشدی»
