آتش به عنوان نمادی از قداست در ذهن تورک‌ها جای گرفته و این نماد تا به امروز باقی مانده است. جوهر چهارشنبه آتش تقدس آتش است، اعتقاد به این که فرد را از انواع شر و بدی پاک می کند و به پیروزی خیر منجر می شود. چهارشنبه آتش گاهی “اوزجو چرشنبه‌سی”، “اوزجو آخشامی” و “آددی چرشنبه‌سی” نیز نامیده می شود.
طبق سنت، امروز مردم آذربایجان آتش روشن می کنند و از روی آتش می پرند تا تمام آلودگی ها و دلخوری های داخل را در آتش بسوزانند و نابود کنند.
مانند چهارشنبه های دیگر، در چهارشنبه آتش نیز، دیگ‌ها باید بجوشند و روی اجاق‌ها نباید خالی باشد. سوزاندن هیزم و روشن کردن آتش در این چهارشنبه نشانه سال گرم و پر رونق است.
از زمان های بسیار قدیم مردم از آتش محافظت می کردند و به آن احترام می گذاشتند. روشن کردن آتش همیشه نشانه چیزی بوده است.
این را می توان به وضوح در کتاب “ده‌ده قورقود” مشاهده کرد. مدتها قبل از آیین زرتشت، مردم تورک در تصورات خود نماد آتش را به عنوان نماد خورشید در زمین که باعث زنده شدن طبیعت و گرم شدن زمین می شود، مقدس پنداشته‌اند.
این باور وجود دارد که هرچه مردم خورشید و آتش را بیشتر گرامی می دارند، طبیعت سریعتر گرم می شود و خوشبختی را برای مردم به ارمغان می آورد.
