تعطیلی پایگاه اورژانس ۱۱۵ ارزیل پس از چهار سال فعالیت، نشان‌دهنده بحران جدی در نظام بهداشت و درمان این منطقه است. این وضعیت، نه تنها یک نقص در مدیریت بخش بهداشت، بلکه یک زنگ خطر برای سلامت عمومی جامعه محسوب می‌شود. کمبود نیرو و خروج چندین نفر از پرسنل اورژانس شهرستان طی یک سال، به وضوح از سوءمدیریت و بی‌توجهی مسئولان حکایت دارد.
به نظر می‌رسد؛ صدای اعضای شورای اسلامی روستای ارزیل در پیگیری وضعیت اورژانس و درمانگاه به جایی نمی‌رسد. این عدم پاسخگویی و عمل‌گرایی از سوی مدیران، نه تنها نشان‌دهنده بی‌مسئولیتی آنهاست، بلکه به معنای نادیده گرفتن نیازهای اولیه و حیاتی مردم نیز است.
تعطیلی اورژانس و عدم وجود پزشک و ماما در درمانگاه یک دهستان محروم و دورافتاده، به معنای آن است که شبکه بهداشت و درمان در شهرستان ورزقان به حال خود رها شده و این یک فاجعه در عرصه سلامت است. باید از مسئولان پرسید که چه تدابیری برای جلوگیری از این بحران اتخاذ شده و چرا تا کنون هیچ اقدامی برای تأمین نیرو و احیای خدمات درمانی انجام نشده است؟ این وضعیت می‌تواند پیامدهای خطرناکی برای سلامت ساکنان داشته باشد و لازم است که یک بازنگری جدی در سیاست‌ها و مدیریت‌های مربوطه صورت گیرد.
