وزارت امور خارجه ایران روز جمعه ۹ خرداد با انتشار توییتی «از قتل سیاه پوستان ابراز تاسف» و «تبعیض نژادی مرگ‌آور در آمریکا را تقبیح» کرد.
در توییت وزارت خارجه ایران همچنین «از مقامات آمریکایی خواسته شده که «عدالت را در خصوص اینگونه قتل ها اجرا کنند.»
ایران همچنین تاکید کرده که «صدای معترضان باید شنیده شود» و «سرکوب آمریکایی‌های رنج‌دیده و محدودیت رسانه ها باید سریعا متوقف شود.»
جمهوری اسلامی ایران در حالی نژادپرستی در آمریکا را محکوم میکند که بر اساس اطلاعیه‌ها و بیانیه‌های بین‌المللی حقوق بشری، خود یکی از بزرگترین ناقضان حقوق بشر و اعمال کنندگان سیاست تبعیض نژادی است.
سازمان ارزش های جهانی نتایج تحقیقی را منتشر نموده است که در آن ایران جز کشورهای به شدت نژادپرست طبقه بندی می شود. بنا به نتایج تحقیق این سازمان ایران هفتمین کشور به شدت نژادپرست در سطح دنیا است که پایبندی به ارزشهای انسانی در آن کمتر دیده می شود.
ممنوعیت تحصیل به زبان مادری اتنیک‌های غیرفارس، تبیض در همه سطوح سیاسی، اجتماعی و اقتصادی؛ سرکوب خواسته‌ها در راستای برطرف کردن این تبعیض‌ها؛ تحقیر، تمسخر و اعمال برنامه آسیمیلاسیون سیستماتیک بر علیه اتنیک‌های غیرفارس از مواردی است که سازمان‌های حقوق‌بشری به آن اشاره کرده‌اند.
همچنین اعمال تبعیض در پیروان ادیان غیر مسلمان و در مذاهب غیر شیعه، به‌ویژه در مورد بهاییان از دیگر موارد نقض حقوق بشر در ایران می‌باشد.
در گزارش ۱۰۰ صفحه‌ای کمیته ویژه بررسی آزادی ادیان در وزارت امور خارجه آمریکا، با اشاره به وضعیت پیروان ادیان مختلف در ایران، تاکید شده که پس از ۴۱ سال از روی کار آمدن نظام جمهوری اسلامی ایران و حاکمیت ولایت فقیه، سرکوب و آزار و اذیت اقلیت‌های مذهبی، یهودی‌ستیزی، همچنین بازداشت و سرکوب زنان مخالف حجاب اجباری ادامه دارد.
در مورد رسانه‌ها نیز جمهوری اسلامی به عنوان سرکوب‌گرترین حکومت‌های دنیا قرار گرفته است.
در تازه‌ترین رتبه‌بندی آزادی رسانه‌ها در ۱۸۰ کشور جهان که توسط «سازمان گزارشگران بدون مرز» منتشر شده، جمهوری اسلامی ایران با رتبه ۱۷۳ در انتهای جدول قرار دارد.
در این بیانیه گفته شده که حکومت ایران با کنترل شدید و سرکوبگرانه رسانه‌ها، آزار و اذیت روزنامه‌نگارانی که وابسته به نهادهای حکومتی نیستند، دادگاه‌های ناعادلانه و فرمایشی، تهدید روزنامه‌نگاران، بازداشت‌های خودسرانه و صدور احکام حبس طولانی‌مدت برای روزنامه‌نگاران، این کشور را به یک محل کاملا ناامن برای روزنامه‌نگاران تبدیل کرده است.
سازمان گزارشگران بدون مرز با اشاره به تلاش‌های گسترده شهروند-خبرنگاران که در شبکه‌های اجتماعی برای اطلاع‌رسانی آزاد فعالیت می‌کنند، گفته است دولت جمهوری اسلامی در سال‌های اخیر عرصه فشار خود علیه رسانه‌ها و روزنامه‌نگاران را به خارج از مرزها گسترش داده و رسانه‌های بین‌المللی را نیز هدف قرار داده است.
اوایل اردیبهشت ماه سال ۱۳۷۴ مرکز تحقیقات، مطالعات و سنجش برنامه‌ای صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران در تهران اقدام به پخش پرسش‌نامه ای تحت عنوان فاصله اجتماعی در مناطق بیست گانه تهران کرده بود.
متن پرسش‌نامه طرح فاصله اجتماعی از این قرار بود:
۱– اگر روزی قصد ازدواج داشته باشید، آیا حاضرید با یک فرد تُرک ازدواج کنید؟
۲– چنانچه فرزند دختری داشته باشید و روزی بخواهد ازدواج کند، آیا حاضرید او را به یک مرد تُرک بدهید؟
۳– برای شرکت در بعضی از مراسم خاص مثل عاشورا و تاسوعا آیا حاضرید در مجالس یا دسته جات تُرکها شرکت کنید؟
۴– اگر بخواهید خانه ای بگیرید و ببینید که همسایه دیوار به دیوار یا آپارتمان مجاور شما تُرک هستند، آیا حاضرید در مراسم آنها شرکت کنید؟
۵– آیا حاضرید با فردی تُرک در اتاق همکار باشید؟
۶– آیا حاضرید در محله ای که اکثریت آنها تُرک هستند، مسکن بگیرید؟
۷– آیا حاضرید با فردی تُرک رفت و آمد داشته باشید، او را به خانه خود مهمان کنید و یا به خانه آنها بروید؟
همچنین در هفته‌نامهٔ ایران جمعه، ویژه‌نامهٔ روزهای جمعهٔ روزنامهٔ ایران (به صاحب‌امتیازی خبرگزاری جمهوری اسلامی) ۲۲ اردیبهشت ۱۳۸۵ در صفحهٔ «کودک و نوجوان»، به‌صورت کمیک‌استریپی باعنوان «چه کنیم که سوسک‌ها سوسکمان نکنند» منتشر شد.
در این کمیک‌استریپ پسربچه‌ای با زبان «سوسکی» به سوسک می‌گوید: «Soosoo soosking sisko sooski sooskung». اما چنان‌که در متن گفته شده‌است، چون سوسک زبان خود را درست نمی‌فهمد، از حرف‌های پسربچه سر درنمی‌آورَد و به زبان تُرکی به‌سادگی می‌گوید: «نمنه؟» (چی؟). بنابراین زبان سوسک، همان زبانی است که پسربچه بدان سخن گفته‌بود.
در متنی که در کنار کاریکاتور و تحت عنوان «گفتمان» آمده نوشته شده: «… مشکل اینجاست که سوسک زبان آدم حالیش نمی‌شه. دستور زبان سوسکی هم آنقدر سخته که هشتاد درصد خود سوسکا هم بلد نیستن و ترجیح می‌دن به زبان‌های دیگه حرف بزنن. وقتی سوسک‌ها زبان خودشونو نمی‌فهمند، شما چه‌جوری می‌خواهید بفهمید؟! واسه همین مذاکره به بمبست می‌رسه و روش‌های شیرین خشونت‌آمیز لازم میشه.»
در اعتراضاتی که به این تبعیض‌نژادی صورت گرفت بر اساس تحقیقات غیر رسمی و بر اساس شواهد عینی جمع‌آوری شده ۲۰ نفر کشته، هزاران نفر زخمی و جمعا یازده هزار نفر دستگیر شدند.
همچنین تبعیض، تحقیر و برنامه‌های نژادپرستانه نسبت به عرب‌های ایران، اتنیک لُر، بلوچ، کرد، گیلکی، مازنی، افغان و بسیاری موارد دیگر که هر ساله در باره این گونه موارد خبرها و گزارش‌های متعددی منتشر می‌شود.
