چندی پیش محمد خانی، مدیر عامل شرکت آب و فاضلاب آزربایجان شرقی در جمع خبرنگاران گفت: «طرح انتقال آب آراز به تبریز علاوه بر تأمین آب شرب شهرهای مسیر، ۷۵ درصد نیاز آب شرب استان را برای ۳۰ سال آینده تضمین می‌کند.»
در پی این اظهارات بار دیگر توجه فعالین محیط زیست به موضوع آلودگی رود آراز جلب شده است.
روزنامه «پیام ما» در تاریخ ۲۸ بهمن ۱۴۰۳ گزارشی در رابطه با آلودگی رودخانه آراز و تاثیرات مخرب آن بر محیط زیست منطقه و سلامت انسان‌ها منتشر نموده است. به گزارش این روزنامه، به‌دلیل استمرار ورود آلاینده‌ها به رود آراز، ۱۵۰ کیلومتر از طول این رودخانه در آزربایجان به دلیل وجود فلزات سنگین و سمی مانند سرب و ترکیباتش، آرسنیک، ترکیبات آلومینیوم، نیکل، مس، آهن، منگنز و ۵۳ آلاینده دیگر مسموم شده و حتی رد فلزات سنگین در عضلات ماهی‌های آراز نیز قابل رصد است.
در ادامه گزارش این روزنامه، به سخنان سمیه رفیعی، رئیس کمیسیون کشاورزی آب و محیط زیست مجلس ایران اشاره شده است، وی می‌گوید: «در مورد آلودگی رودخانه آراز، سازمان حفاظت محیط‌زیست و وزارت نیرو مکلفند که جزئیات آلایندگی را اعلام کنند. اتفاقاً ما پیگیر این هستیم که پایش به‌روز را انجام دهند و گزارش جدید را برای ما ارسال کنند. موضوع اصلی در مورد آلودگی رودخانه آراز این است که گزارش‌های سازمان حفاظت محیط زیست و گزارش‌های وزارت نیرو در مورد این رودخانه با هم مغایرت دارد و هنوز این گزارش‌ها از سوی این سازمان به‌روزرسانی نشده است. ما گزارشی کلی از نتایج این پایش دریافت کردیم. گزارش‌ها موجود است، اما نتایج با هم تفاوت فاحش دارد و قابل‌پذیرش نیست.»
براساس مطالعات صورت گرفته، اصلی‌ترین عناصری که آب را آلوده می‌کنند، آلومینیوم، آرسنیک، مس، منگنز، مولیبدن، سرب و وانادیم هستند که عمدتاً با منشأ نیروگاه و معادن ارمنستان ایجاد شده‌اند.
