شیخ فضل‌الله نوری، از مجتهدان شیعه مخالف مشروطیت و بنیان‌گذار اسلام سیاسی در ایران قاجاری بود. او اظهار می‌کرد که تمامی قوانین جامعه باید بر اساس احکام اسلام تنظیم شوند. وی مهم‌ترین و مشهورترین نمایندهٔ جریان فکری مشروعه‌خواهی به‌شمار می‌رود.
پس از انقلاب مشروطه، شیخ فضل‌الله با اصول آزادی و برابری متمم قانون اساسی مخالفت کرد و به اصرار او، ماده‌ای در متمم قانون اساسی گنجانده شد که بر اساس آن، شورایی از علمای شیعه برای نظارت بر مصوبات مجلس و اطمینان از انطباق این مصوبات با شرع در نظر گرفته شد. او درسخنرانی خود در واقعه میدان توپخانه مشروطه خواهان را «کافر» و «برابری» را یک بدعت خارجی خواند و فتواهایی مبتنی بر حرام بودن مشروطه صادر نمود.
