آرژانتین تاریخی پر فراز و نشیب با ایران دارد که ریشه آن به حوادث تلخ دهه ۱۹۹۰ برمی‌گردد. بمب‌گذاری در سفارت اسرائیل در بوئنوس آیرس در سال ۱۹۹۲ و حمله مرگبار به مرکز یهودیان آمیا در سال ۱۹۹۴، نقطه عطفی در روابط دو کشور محسوب می‌شود. این حوادث، که مقام‌های آرژانتینی ایران را مسئول آن می‌دانند، میراثی از بی‌اعتمادی و هوشیاری نسبت به فعالیت‌های ایران در منطقه آمریکای لاتین بر جای گذاشته است.
در سال‌های اخیر، جمهوری اسلامی تلاش‌های خود را برای گسترش نفوذ در آمریکای لاتین افزایش داده‌است. این استراتژی شامل تقویت روابط با کشورهایی مانند بولیوی، ونزوئلا و نیکاراگوئه می‌شود. در بولیوی، این روابط در دوران ریاست جمهوری اوو مورالس عمیق‌تر شد و در زمان رییس جمهور فعلی، لوئیس آرس، ادامه یافته‌است.
همکاری‌های ایران و بولیوی شامل توافقات دوجانبه متعدد، به ویژه در حوزه‌های دفاعی و امنیتی است. این همکاری‌ها منجر به ارائه تجهیزات نظامی از جمله هواپیماهای بدون سرنشین از سوی جمهوری اسلامی به بولیوی شده‌است. مقام‌های آرژانتینی نگرانند که این همکاری‌ها ممکن است پوششی برای فعالیت‌های مخفیانه و احتمالا خطرناک باشد.
