اردن کشوری با ۱۱ میلیون جمعیت است که یک میلیون و ۳۰۰ هزار پناهجوی سوری را در خود سکنی داده است و البته اغلب آنها در اردوگاه‌های پناهندگان واقع در نقاط مختلف این کشور اقامت دارند.
زندگی نزدیک به نیمی از پناهجویان سوری که در دو اردوگاه بزرگ‌تر اردن مستقرند، به طور کامل، بسته به این کمک‌های نقدی بوده است.
مقامات اردن هشدار داده‌اند که این کشور نمی‌تواند کمبود بودجه‌ای را که پیش از این از طریق کمک‌های بین‌المللی به این پناهجویان تامین می‌شد، جبران کند.
آژانس غذای سازمان ملل متحد که با عنوان «برنامه جهانی غذا» شناخته می‌شود، در هفته گذشته نیز اعلام کرده بود که به تدریج، ۵۰ هزار پناهجوی ساکن اردن را از کمک‌هایش محروم خواهد کرد.
این برنامه در ابتدای امر، هزینه‌های مربوط به ۴۶۵ هزار پناهجو را پوشش می‌داد.
در عین حال، حدود سی درصد از پناهجویان همچنان تحت پوشش این برنامه باقی خواهند ماند اما آنها نیز کمک‌های نقدی کمتری را به نسبت گذشته دریافت خواهند کرد.
بر اساس اطلاعیه «برنامه جهانی غذا»، سهمیه کمک نقدی ماهانه به هر یک از این پناهجویان، از ۳۲ دلار به ۲۱ دلار کاهش خواهد یافت.
چند سالی می‌شود که آژانس‌های سازمان ملل متحد و دیگر سازمان‌های بشردوست بین‌المللی، در تامین بودجه لازم برای امدادگران خود در سوریه و پناهجویان سوری مستقر در کشورهای مجاور، با چالش‌هایی مواجه شده‌اند که ناشی از کاهش کمک‌های اهدایی به آنها، بحران اقتصادی حاصل همه‌گیری کرونا و جنگ روسیه با اوکراین بوده است.
با وجودی که بشار اسد، رئیس‌جمهور سوریه توانسته است بخش‌های بزرگی از این کشور را با کمک روسیه و ایران از شورشیان سوری باز پس بگیرد، بحران‌های ناشی از جنگی که سوریه را چندپاره کرده بود، همچنان به قوت خود باقی مانده است.
در عین حال، کشورهای غربی همچنان سوریه را به‌خاطر جنایت‌های جنگی که دولت این کشور به آن متهم شده و همچنین دست داشتن سوریه در قاچاق مواد مخدر، تحت تحریم نگه داشته‌اند و برخلاف کشورهای عربی، روابط خود با اسد را از سر نگرفته‌اند و برای بازسازی سوریه نیز سرمایه‌گذاری نمی‌کنند.
